W grudniu 1941 główny ideolog partyjny Alfred Rosenberg szef Einsatzstab Reichsleiter który zajmował się kradzieżą dzieł sztuki na terenach okupowanych zaproponował aby zarekwirować wyposażenie mieszkań Żydów (najpierw w Paryżu) na rzecz osób poszkodowanych w trakcie nalotów brytyjskich na północy Niemiec. Poparł go Geulaiter Hamburga Karl Kaufmann, który poprosił Hitlera o pilną „ewakuację” Żydów na wschód aby „w ten sposób zapewnić poszkodowanym wskutek nalotów bombowych możliwość zdobycia mieszkania lub mebli”.
– „Fuhrer niezwłocznie wydał rozkazy dotyczące wywozu Żydów”.
Rozpoczęła się „Akcja M” która od tej pory miała rekompensować Niemcom straty oraz „uszczęśliwiać niemiecki naród” i chronić władze przed spadkiem poparcia dla NSDAP i Wojny (wtedy niemal 100% wśród Reichsdeutschów).
Historyk niemiecki Götz Aly opisuje: Burmistrzom miast nakazano aby w celu zwolnienia zasobów mieszkaniowych i rzeczy, a zwłaszcza mebli, tekstyliów i sprzętu gospodarstwa domowego nasilać wysiedlanie Żydów po każdym nalocie a skonfiskowane sprzęty domowe składować w magazynach jako własność Rzeszy. 14.01.1942 roku Rosenberg utworzył Sztab Specjalny który „miał dysponować całym wyposażeniem mieszkań opuszczonych przez Żydów na zachodnich terenach okupowanych” i mianował szefa Niemieckiego Czerwonego Krzyża Kurta von Behra kierownikiem tzw. „Placówki Zachód”. 17.11.1943 złożył sprawozdanie Hitlerowi że w ramach Akcji M zajęto we Francji 250 000 wyposażeń mieszkań z czego 47 000 dostarczono już do obywateli Niemiec. Dwa miesiące później spedytorzy francuscy dostarczyli do Niemiec dalsze 10 000 „mieszkań” – skrót w raportach.By ło to już po konferencji w Wannsee gdzie Heydrich wspomniał wyraźnie o „kwestii mieszkaniowej” i koniecznym deportowaniu bez możliwości roszczeń.
Do lata 1944 wysłano 481 wagonów z meblami Żydów zachodnich do Karlsruhe, 508 do Mannheim, 528 do Berlina, 488 do Düsseldorfu, 518 do Essen, 693 do Duisburga, 605 do Oberhausen, 2699 do Hamburga, 1269 do Kolonii, 703 do Rostock, 884 do Oldenburga, 1269 do Osnabruck, 441 do Wilhelmshaven, 3260 do Delmenhorst, 523 Münster etc. 8191 trafiło do magazynów by potrzebujący mogli dostać pomoc następnego dnia, 1576 wagonów dla rodzin niemieckich kolejarzy a ponad 500 na potrzeby SS. Do tej akcji należało też konfiskowanie wielkich kontenerów z mieniem przesiedleńczym „wyjeżdżających” Żydów i bagażów podręcznych po ich zamordowaniu. Były one sprzedawane na licytacji władzom komunalnym, które ofiarowały je niemieckim rodzinom. Dzięki temu „zwykłe gospodynie zaczęły nagle nosić prawdziwe futra i mieć w domach antyki i dywany z Francji, Holandii.”. Popularnością cieszyła się „Akcja Bożonarodzeniowa” Göringa z 1942 ofiarowania „pozyskanych” zabawek dla niemieckich dzieci oraz wina i koniaku dla dorosłych. Wtedy już „Akcję M” rozszerzono na wschód z domów w Polsce, Czechach a nawet Ukrainie.
Z tym, że na terenach „wschodnich” wywózki miały objąć także zamożnych Polaków.
fot.Bundesarchiv, Bild 183-1985-0723-500, Bauer, Friedrich Franz, lic. CC-BY-SA 3.0